Pierwsza informacja o szkole borowskiej pochodzi z 1595 roku, w której nauczycielem był Szymon z Gawłuszowic. Informacja o szkole w Borowej została zawarta w dokumencie z wizytacji diecezji krakowskiej przeprowadzonej za biskupa Jerzego Radziwiłła. Wizytacje w latach 1595 - 1599 były przeprowadzane bardzo starannie i wykazywały istnienie 452 szkół. Wśród nich odnotowano także szkołę w Borowej. Była to szkoła parafialna, której najważniejszym zadaniem było kształcenie i wychowanie chłopców dla potrzeb kościelnych. W 1608 roku szkoła mieściła się w osobnym budynku, który znajdował się obok kościoła.

Po dokonaniu zaboru w 1772 roku ziemie Borowej i okolicy, wchodzące w skład Galicji, znalazły się pod panowaniem Austrii. Już latem tegoż roku wojska austriackie zajęły wioskę i zatrzymały się nad Wisłą, która przez blisko 146 lat była granicą. Od 1815 roku do 1918 wieś była w pasie nadgranicznym, a Wisła była granicą między zaborem austriackim a rosyjskim. Będąc przez tak długie lata w niewoli, społeczeństwo borowskie nie wyzbyło się myśli o wybiciu się na niepodległość. Swój udział w walkach narodowo- wyzwoleńczych miejscowa ludność zapoczątkowała w powstaniu kościuszkowskim. Oddziałom kosynierów stacjonujących pod Połańcem udzielano wszelkiej pomocy. W kolejnych powstaniach teren Borowej stanowił bazę zaopatrzeniową dla oddziałów walczących za Wisłą. Od granicy węgierskiej docierały dostawy prochu i materiałów opatrunkowych, skąd Wisłoką i Wisłą transportowano w rejon Połańca. Po upadku powstań w Borowej i okolicznych wioskach przechowywano powstańców i leczono rany. Kilku powstańców z 1863 roku do końca życia pozostało na ziemi borowskiej. Konstanty Gaszyński pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej z Królestwa Polskiego. Przez 15 lat pełnił obowiązki organisty w borowskim kościele. Edward Jazierski urodzony w Osiesku w Królestwie Polskim w rodzinie szlacheckiej, osiedliwszy się w Glinach Małych kierował pracami przy budowie wałów ochronnych. Za zarobione pieniądze zakupił część dworu, który nazwał Jeziorany. Feliks Nowina Kwiatkowski rodem z Krzeszowic oficer wojsk powstańczych, ożenił się z Albiną Bradt, córką właściciela Sadkowej Góry i do końca życia mieszkał w Lisówku. Mogiły tych powstańców znajdują się na cmentarzu parafialnym w Borowej. W okresie zaboru nastąpił ogólny regres gospodarczy, bowiem władze austriackie nie dbały o rozwój regionu traktując go jako teren eksploatacji gospodarczej i poboru rekruta. Mimo to społeczeństwo borowskie rozwiązało szereg problemów, które w pewnym stopniu zabezpieczały, umacniały i ułatwiały współżycie mieszkańców.